Gestrand op Taipei

Een reis met alleen Pascale kan natuurlijk nooit soepeltjes verlopen. Toch had ik gehoopt dat dag 1 enigszins normaal zou gaan, maar ik heb mezelf overschat. Ik zet amper 2 stappen uit het vliegtuig en ik loop al de verkeerde kant op. Het is een gave. Ik heb altijd geleerd als je het vliegtuig uitkomt met je brakke kop en je niet weet waar je heen moet, dat je dan maar gewoon de menigte moet volgen. NOU DOE DIT DUS NIET!. Mijn vliegtuig werd namelijk opgesplitst in 2 delen. 1 deel stapte uit in taipei en het andere deel ging verder naar Manila. Ik moest uitstappen in Taipei, maar het overgrote deel van het vliegtuig moest dus naar Manila. Dus ik leuk en aardig door de douane heen en loop verder de menigte achterna totdat ik weer voor dezelfde gate sta. En toen dacht ik: "Uhm, volgens mij gaat er iets niet helemaal goed". Mijn plan was namelijk om nog even Taipei in te gaan overdag om de enorme overstapstijd van 17 uur te overbruggen. Maar ik stond voor de gates, niet voor de uitgang van het vliegveld. Oeps. (Stiekem ergens ook wel trots dat ik niet weer gewoon het vliegtuig ingestapt ben op naar Manila). Dus ik 4 keer naar de service center geweest en proberen uit te leggen wat er aan de hand was, maar niemand begreep het echt (Ik begreep het zelf ook niet echt). Totdat ik het nog een keer uitlegde en iemand me wel begreep. "I'm sorry, but you'll have to stay here for the rest of time. I can't do anything else for you". Dus Taipei, je zult vast een prachtige stad zijn. Maar ik heb het niet mogen meemaken. Overigens heb ik me hier wel enigszins vermaakt. Eerst een enorm luxe douche genomen en iets gegeten wat op hersenen leek, viel niet erg in de smaak. De Noedels waren wel lekker. De wachtruimtes hier zijn heel leuk aangekleed in allemaal verschillende thema's, dus er is van alles te zien. Het enige nadeel Is dat alles hier om 12 uur dicht gaat en als ik zeg alles dicht dan bedoel ik ook echt alles dicht en leeg. Dus ik zit hier nu om half vier 's nachts met een heerlijk jetlag in een leeg café deze blog te schrijven. Maar zo'n volledig verlaten en gesloten vliegveld heeft toch ook wel iets magisch. Kan ik ook weer van de bucketlist afschrijven. Ondertussen is het nog maar 5 uurtjes wachten op mijn vlucht naar Denpasar en kan ik me nu vermaken door de verkiezingsuitslag te bekijken. Hopen dat morgen iets soepeler verloopt.