Cultuurles 2: De Gili eilanden

Ik ben alweer op de laatste dag van mijn avontuur op de Gili eilanden. Het was een fantastisch, tropisch verblijf. Het voelde als een soort van vakantie tijdens het reizen. Lekker luieren, bij het zwembad chillen, snorkelen, feesten, uitbrakken op het strand en heerlijk eten. Maar ondanks dat ik geen reet heb uitgevoerd, heb ik toch een aantal belangrijke cultuurlessen en wijsheden meegekregen.

De Gili eilanden hebben een wat aparte sfeer. Ik kon het dan ook niet helemaal bevatten, totdat ik op mijn laatste avond terug liep van de nightmarket van Gili Trawangan naar mijn hostel. (De nightmarket is trouwens de beste plek op deze aardbol; super lekker, super goedkoop, lokaal eten met een prachtig sfeertje eromheen. Love it!). Ik wandelde door de onverharde straten met enorme gaten, waar toeristen op krakkemikkige fietsen en paarden met volbeladen wagens je voorbij sjeesen.  Door de straten galmde het gebedsoproep van de moskee, wat een bijna magische sfeer gaf. Langs de straten worden donkere, kleine, kapotte woonhuizen en lokale winkeltjes afgewisseld met luxe restaurant en hotels waar dreunende techno muziek klinkt,  flitsende lasers hun werk doen en op elke menu kaart de magic mushroom shake wordt aangeboden. Door de straten lopen toeristen in bikini's (of met in ieder geval vrij weinig kleding aan) en lokale bevolking met lange kleding en vaak ook een hoofddoek op.

En dat is het: Het eiland is opgedeeld in 2 partijen. Aan de ene kant toerisme; wat de belangrijkste bron van inkomsten is, en aan de andere kant de islam; die tegen alle principes ingaat waarop het toerisme hier is gebaseerd. Het loopt door elkaar heen, het is van elkaar gescheiden, maar ook aan elkaar verbonden. Het geeft een vreemde sfeer waarvan ik niet goed weet of het positief of negatief is. 

Ongeveer 2 uur voordat ik deze 'openbaring' kreeg, sprak ik op het strand met een lokale vrouw en zij vertelde mij over haar leven op Gili Trawangan. Haar naam is Sakidjem, wat een Javaanse naam is, terwijl haar moeder uit Lombok komt en haar vader uit Bali. Ze is getrouwd met een Amerikaanse man en ze wonen nu samen op Gili Trawangan. Ze hadden eerst een mexicaanse foodcart maar vanwege te weinig inkomsten moesten ze deze helaas sluiten. Het geld is op. Haar man is nu gedwongen om voor 3 maanden terug te gaan naar Amerika om daar geld te verdienen. Ze is nu helemaal alleen en dat valt haar zwaar. Eigenlijk zou ze het liefst terugwillen naar Lombok. Het leven is daar veel rustiger en goedkoper. Ze vertelde me dat zij en haar man zich onveilig en oncomfortabel voelen op het eiland. Omdat haar man blank is, betalen ze overal de dubbele prijs voor en worden ze vaak opgelicht door, zoals zei het noemde, de maffia. Haar man komt hierdoor vaak in vervelende situaties terecht waarbij het zelfs tot vechten over kan gaan. Ze gaf ook aan dat er steeds vaker spanningen tussen lokale bevolking en verschillende eilanden zijn. De belangrijkste reden hiervoor is het geloof. 

Ze was jaloers op mij dat ik uit het rijke 'Belanda' kwam. Ze zei dat Nederland een klein landje is, maar wel heel slim. Kijk maar naar de polders. Geniaal dat je de zee gewoon weghaalt en zelf land creëert, wat ook nog vruchtbaar is. (Ze vond dit echt heel fascinerend). Volgens haar is Indonesië te groot. Te veel eilanden, te veel culturen, te veel verschillen. Zoveel verschillen kunnen nooit door 1 regering bestuurd worden.  Zij denkt dat dit de reden is waarom er zoveel mensen in Indonesië zo arm zijn.

Als haar man terugkomt uit Amerika hoopt Sakidjem opnieuw een foodcart te kunnen openen. Maar dan wel het liefste op Lombok. Daar is ze opgegroeid en daar ligt haar hart en daar zal het ook altijd blijven.

OfteweL, het waren weer een paar interessante dagen.  Ik heb weer enorm veel gezien, gehoord en geleerd. De cultuur hier is totaal anders dan de cultuur in Bali. Het ligt zo dicht bij elkaar, maar de verschillen hadden niet groter kunnen zijn. Morgen vertrek ik naar Lombok, naar Senggigi, een mooi, wat rustiger kustplaatsje. Ik ben heel benieuwd wat ik nu weer allemaal ga tegenkomen.