Lekke banden, gillende tieners, komodo draken en vliegende mantas

Hallo luitjes er zijn weer veel te veel dingen gebeurt, dus nu weer even een update.

Ik ben op dit moment in Flores op het vliegveld van Labuan Bajo wachtend op een 40 minuten lange vlucht naar Bajawa. Gisteravond probeerde ik een busticket te kopen, maar alle ticketsoffices waren gesloten, dus toen zei meneer: 'Why you don't fly?' Ik stond perplex, Bajawa heeft daadwerkelijk een vliegveld. 'Yes, and flying is cheaper than bus'. Wat? Conclusie: ik liep met een vliegticket het busstation uit.

En de beveiliging hier is fantastisch. Elke keer dat mijn tas door de 'douane' ging, zwaaide alle alarmbellen en het enige wat ze vroegen was: 'You have item?' Uh, nee? 'Okay, have nice flight!' Ik had volgens mij nog een pistool mee naar binnen kunnen nemen.

Het leven in Flores is heel chill en de mensen zijn zo enorm behulpzaam. Een scootertocht naar een waterval eindigde in een hoop regen en uiteindelijk een lekke band in de middle of nowhere op een onbegaanbare weg. Maar dat was geen probleem. Het hele dorp kwam samen om te helpen. Het wiel werd binnen 5 seconden van mijn scooter geschroefd en vervolgens verdween hij 40 minuten lang ergens boven op de heuvel om vervolgens volledig geplakt weer terug te komen, zodat ik mijn tocht voort kon zetten. En schuilen voor de regen bij iemand thuis? Geen probleem! Pas alleen wel op dat je niet bij een groep histerisch gillende 16 jarige meisje terecht komt ;)

De reis van Lombok naar Flores was zo relaxed. 4 dagen lang op een krappe boot met een gezellige groep toeristen en bemanning met een heerlijk portie humor. Tussendoor stopten we op de meest prachtige onbewoonde eilanden om daar van het natuurgeweld te genieten. Ook snorkelen stond op de planning. Ik heb prachtige koraalriffen gezien, dolfijnen langs de boot zien springen en vissen in alle soorten en maten langs zien komen. Maar het hoogtepunt waren de mantas. Een half uur lang hebben we met deze reusachtige dieren gezwommen. Machtig en elegant zwierden ze om ons heen. Zeker het gaafste wat ik ooit in mijn leven heb gedaan.

En de volgende dag trokken we door de komodo eilanden opzoek naar de komodo draken. Gigantische reptielen die te lui zijn om een dier aan te vallen. Dus wat doen ze: ze bijten hun prooi, injecteren het met allemaal bacteriën, wachten een paar dagen tot het uit zichzelf sterft, om het vervolgens in alle rust met het hele gezelschap op te peuzelen. 'They're lazy, but very smart' is hoe de parkranger ze aan ons beschreef. Daar kan ik mezelf wel mee identificeren. Oftewel, ik heb een nieuwe spiritanimal, hahaha!

Ik heb enorm veel gave en mooie dingen gezien tijdens de komodo tour. Ik denk dat het mijn hoogtepunt is van mijn trip (tot nu toe dan, ik heb nog zeker een maand). Het heeft heel veel indrukken achter gelaten en om deze goed te kunnen verwerken, deden we elke nacht langzaam onze oogjes dicht boven op het dek van de boot onder het dak van een enorme sterrenhemel. Toedels!